Właśnie taką prawdę odkryłam w Pana poezji,
wygrzebałam wiersze z wielu serwisów internetowych.
Był w nich smutek i płacz, nadzieja, radość i szczęście,
a to wszystko w połączeniu z muzyką i naszymi odegranymi
scenkami stworzyło coś, coś pięknego.
Gdy odgrywałam rolę rozkapryszonej nastolatki, która nagle
zaczęła krzyczeć na swojego ojca zauważyłam na twarzach ludzi
przerażenie, zdziwienie, zaskoczenie; a przecież sami nie raz
mieli takie problemy. Ale myślę, że gdy popatrzeli na to z boku
uświadomili sobie, że coś trzeba zrobić ze swoim życiem,
o tym mówią końcowe słowa piosenki Stanisława Sojki: "Życie to krótki sen".
Wybrałam listopad i temat miłości, ze względu na to by oświecić
ludziom te zaduszone serca masą kłopotów, pośpiechem dnia codziennego.
Zbliżają się święta, a moim zdaniem to odpowiedni moment.
W zasadzie nie powinnam oceniać naszej pracy: aktorów i uczniów,
ale gdy zeszłam już i usiadłam wśród widzów, coś we mnie pękło.
Ta łza spływająca po policzku i samo zaskoczenie Pana Barteczki
mówiło samo za siebie, a potem Ci ludzie. Myślałam, że będą zasypiać,
nudzić się. Gdy spektakl skończył się ich wzrok nie był obojętny.

"Żeby stała się miłość, wystarczy zobaczyć, czym miłość nie jest.
- Czym nie jest miłość?
- Miłość nie jest idealna, platoniczna, tragiczna, ślepa, szalona, boska, przyjacielska, rodzicielska, synowska, braterska, małżeńska. Miłość nie jest afektem, emocją, sentymentem. Miłość nie jest brutalnym ani subtelnym, ani jakimkolwiek posiadaniem. Miłość nie jest wulgarną ani wyszukaną przyjemnością. Miłość nie jest czymś, czym można handlować. Miłości nie można sobie zaskarbić ani jej tanio lub drogo, za bajońską sumę kupić, nabyć na własność i zamknąć pod kluczem. Miłość nie jest czyjaś. Miłość nie nakłada obrączki i nie ściąga obrączki. Miłość nie poślubia ani się nie rozwodzi. Miłość nie włóczy się po sądach. Miłość się nie procesuje. Miłość nie przysięga i nie krzywoprzysięga. Miłość nie potrzebuje zapewnień o lojalności, wierności, wzajemności. Miłość nie potrzebuje wdzięczności. Miłość nie dzieli się na osobową i bezosobową. Miłość nie jest rozdarciem pomiędzy jednym a drugim ani pomiędzy jednym a wszystkim.
Miłość nie jest wyborem. Miłość nie jest powtarzaniem.
Miłość nie jest nawykiem. Miłość nie jest pamięcią, wspomnieniem, marzeniem. Miłość nie jest fotografią, wizerunkiem, obrazem, rzeźbą, płaskorzeźbą, żadnym przedstawieniem plastycznym. Miłość nie jest myślą.
Miłość nie jest świadomością miłości. Miłość nie jest wyznaniem miłości. Miłość nie jest opisem miłości. Miłość nie jest zaprzeczeniem seksu. Miłość nie jest zaprzeczeniem niewinności. Miłość nie jest pożądliwością, lubieżnością. Miłość nie jest wstrzemięźliwością, umartwianiem się, ascezą. Miłość nie jest nakazem, rozkazem, zakazem. Miłość nie jest skutkiem przyczyny ani przyczyną skutku. Miłość nie jest zawiścią, zazdrością, mściwością. Miłość nie jest cierpieniem. Miłość nie jest przede wszystkim słowem. Żadnym słowem. Ani tym co na pseudopoczątku, ani tym, co tutaj. Gdyby miłość była słowem, zostałaby zaduszona pod lawiną znaczeń, interpretacji, spekulacji, kombinacji, które - na to słowo zwalają się.
Tak właśnie zduszone, zdławione, zmiażdżone jest słowo miłość. W świecie słów słowo miłość nie znaczy nic. Mówiąc inaczej, znaczy to, co komu podoba się, co kto chce, co komu ślina na język. W świecie słów, czyli w świecie ludzi-słów słowo miłość ocieka posiadaniem, pożądaniem, chciwością tych, co chcą.
Ale miłość, rzecz jasna, nie jest słowem. Miłość jest spontanicznym, bezinteresownym czynieniem miłości, tak, jak słonce jest spontanicznym, bezinteresownym promieniowaniem słoneczności. Słońce jest słońcem w świecie heliosowym, miłość jest słońcem w świecie księżycowym. Słońce jest słońcem w świecie jasności, miłość jest słońcem w świecie ciemności."

Serdecznie dziękuję Panu, za przybycie, za wiersze, które my mogliśmy
zaprezentować innym, dziękuję naszej wychowawczyni Marzenie Hurysz w imieniu całej klasy za poświęcenie i przygotowanie nas.