W metropolii, w której dawniej cumowały ogromne Zeppeliny,
dopieszcza się młode kobiety oraz mężczyzn specjalnymi

latarkami. Stare kamienice pamiętają wiele odległych historii.
Spoglądają raz po raz w niebo i płaczą sypkim tynkiem. Na bruk.

Powiadają ludzie, że nie tylko wybrane sklepy mnożą się bez
opamiętania. Podobno pojawiła się, nikomu nie znana pandemia

skłotów w okolicach starówki. Nie muszą się bać konkurencji bary
szybkiej obsługi, budki z piwem i całodobowe punkty dostępu

do bezprzewodowego alkoholu. Niestety, jeszcze nie darmowego.
 

Znikąd donikąd wędrują. Tutaj nie przysiadają
nawet zbuntowane anioły. Tutaj nie mieszka nikt.

Puste mury, postrzępione ściany. Przez szpary
w oknach przeciskają się mroczne wspomnienia.

Przechodzą tuż obok siebie. Mijają się myślami.
W zatłoczonych tramwajach odbijają elektroniczne

karty chwilowego pobytu. Logują się do życia.
Nocą siadają w darkroomach. Razem i osobno.